Գիտե՞ս, ես էլ եմ նորածին եղել. շատ սպասված երեխա եմ եղել՝ մայրս զգուշորեն գրկում էր ինձ իր տաք ձեռքերով, հոգ էր տանում իմ մասին, անհանգստանում էր: Նա ինձ ամենագեղեցիկ զգեստներն էր հագցնում ու մենք գնում էինք զբոսնելու: Այնքան անհոգ էի, սիրելի տիկնիկներով էի խաղում, բակ իջնում: Մորս քնքշանքը, խնամատարությունը, նրբությունն ու անսահման սերը հավերժ ինձ հետ կմնան:
Գիտե՞ս, ես էլ եմ երիտասարդ եղել. այնքան նորաձեւ էի հագնվում, խնամում էի դեմքս, ուզում էի տղաներին դուր գալ: Ընկերներով այնքան ուրախ էինք, անդադար ծիծաղում էինք, զրուցում, սիրահարվում, տառապում ու հետո նորից ծիծաղում: Սիրում էի ժամերով զբոսնել իմ սիրելի փողոցներով, ուղակի քայլում էի քաղաքով, ուզում էի բոլորին գրկել, այնքան էի սիրում կյանքս: Շատ հաճախ էի երկնքին նայում, հետեւում էի անհոգ ճախրող ամպերին, տարբեր կենդանիների նմանեցնում: Անվերջ երազում էի՝ հարյուրավոր գաղափարներ ու հազարավոր նպատակներ ունեի: Այդ պահին այնքան վստահ էի, որ ամեն ինչն էլ կիրականացնեմ: Այնքան շատ ազատ ժամանակ կար ու այնքան դանդաղ էր անցնում: Անդադար կարդում էի, երաժշտություն լսում, ուզում էի կուլ տալ ամեն վայրկյանը, նույնիսկ գիշերն էի ափսոսում քնի վրա վատնել: Ու այդքանից հետո դեռ երազելու ժամանակ էր մնում: Ամբողջ գիշեր երազում էի, առաստաղիս վրա փակցրած ֆոսֆորե աստղիկներին նայելով վստահ էի, միշտ էլ այսպես է լինելու, ես ու ժամանակը երբեք չենք հանդիպի, այն անկարող է ներազդել ինձ վրա: Հաստատ գիտեի՝ հաղթելու եմ նրան: Կասկած անգամ չունեի, որ արտաքինս երբեք չի փոխվի, միշտ երիտասարդ ու թարմ եմ մնալու, չեմ վերածվելու կնճիռների մեջ կորած ծեր կնոջ: Ճիշտն ասաց դրա մասին նույնիսկ չէի էլ մտածում, միայն շատ հազվադեպ:
Գիտե՞ս, մի օր մեծացա, շատ հանկարծակի հասկացա դա: Շատ պատահաբար զգացի, որ ժամանակը նկատել ու սկսել է մրցել ինձ հետ: Հրաժարվում էի ընդունել, բայց ամենահավորն այն էր, որ այն սկսում էր հաղթանակ տանել մարմնիս վրա: Այդ օրը համարձակվեցի ժամադրության հրավիրել ժամանակին՝ հայելու մեջ նայեցի, վերջապես հանդիպեցինք. հարյուրավոր փոքրիկ կնճիռներ անէությունից հայտնվել ու գրկել էին դեմքս: Հայացքս այլ էր: Հազարավոր սպիտակ գծեր էին խառնվել մազերիս, իմ սեւ, երկար ու հերավոր մազերիս: Ժպիտս էլ հավերժ տպվել էր դեմքիս՝ շուրթերիս ու աչքերիս անկյուններում: Հայացքս իջացրեցի ու տեսա ձեռքերս: Չես հավատա. մաշկս կախվել էր, մատներս էլ մաշվել էին: Ձեռքերս գիշերվա էին վերածվել՝ մանր-մանր մուգ լաքաներով՝ ասղտերով պատվել: Սկսեցի հաշվել դրանք՝ դաստակներս թափանցիկ էին դարձել, կապույտ երակներս ուզում էին դուրս պրծնել մաշկիս տակից: Բայց գիտե՞ս որն էր ամենավախենալուն՝ ներսից ես լրիվ նույնն էի՝ երիտասարդ, գեղեցիկ, ակտիվ, ժամանակից չվախեցող: Իհարկե, բնական ու տրամաբանական ընթացք է, բայց ինձ համար՝ ոչ: Որեւէ արդարացում չունեցող պրոցես է՝ հոգիս երիտասարդ է, իսկ ես չեմ կարողանում երկար զբոսնել, հոգնում եմ: Հասկանում ե՞ս ինչումն է խնդիրը՝ այս հոգիս ոչ ոք չի տեսնում, միայն կնճիռներս են տեսնում: Ախր ես չեմ փոխվել, ինչու՞ ոչ ոք դա չի նկատում: Ուշադիր ինձ նայիր: Դու տեսնում ե՞ս:
Գիտե՞ս, երբ երիտասարդ էինք, գաղափար անգամ չունեինք մեծ կյանքի մասին, հաճախ ծիծաղում էինք տատիկների վրա, չէինք հասկանում իրենց, երդվում էինք՝ տատիկի չենք վերածվելու: Հաստատ գիտեինք, վստահ էինք՝ ծերությունը մեզ հետ չի պատահի, չի համարձակվի նույնիսկ մոտ գալ, ծանոթանալ: Հիմա էլ ինձ վրա են ծիծաղում, ինձ չեն հասկանում: Չեմ նեղանում, չես հավատա, երբեմն իմ ծիծաղն է գալիս այն թակարդի վրա, որում հայտնվել եմ: Ես ուզում եմ ապրել, բայց չգիտեմ, թե որտեղից բռնվեմ: Հետադարձ ընթացք չկա:
Գիտե՞ս, ես էլ երիտասարդ էի, չգիտեի, ի՞նչ են զգում ծերերը: Այնքան հետաքրքիր էր, ինչ է լինելու ինձ հետ, ինչպես կկառուցվի կյանքս, ինչ կպատահի: Հիմա կյանքիս մասին ամեն ինչ գիտեմ, սեփական պատմությունս գիտեմ, ու գիտեմ, թե ինչ են զգում փախուստի տարբերակ չունեցողները: Խնդրում եմ, շտապի, շտապի սիրել ու հասցնել, քանի դեռ փոշի չես դարձել: Հիմա ինձ ասում են, որ խենթ եմ, գժվել եմ, իսկ ես պարզապես մի երկար կյանք եմ ապրել: Վա՜յ, սա իմ կանգառն է, պիտի իջնեմ:
Լենա Գեւորգյանը Մեդիամաքսի լրագրող է:
Սյունակում արտահայտված մտքերը պատկանում են հեղինակին եւ կարող են չհամընկնել Մեդիամաքսի տեսակետներին:
Կարծիքներ
Հարգելի այցելուներ, այստեղ դուք կարող եք տեղադրել ձեր կարծիքը տվյալ նյութի վերաբերյալ` օգտագործելուվ Facebook-ի ձեր account-ը: Խնդրում ենք լինել կոռեկտ եւ հետեւել մեր պարզ կանոներին. արգելվում է տեղադրել թեմային չվերաբերող մեկնաբանություններ, գովազդային նյութեր, վիրավորանքներ եւ հայհոյանքներ: Խմբագրությունն իրավունք է վերապահում ջնջել մեկնաբանությունները` նշված կանոնները խախտելու դեպքում: