Հարգելի Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ,
Երբեք այս ժանրի երկրպագու չեմ եղել եւ թերահավատությամբ եմ վերաբերվել այն նամակներին, որոնք տարբեր առիթներով գրում էին Ձեզ Հայաստանից վերջին տարիներին: Բայց այնպես է ստացվել, որ այսօր Ձեզ դիմում եմ ոչ թե որպես Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի, այլ որպես Հայաստանի Ազգային Ժողովում մեծամասնություն ունեցող ՀՀԿ կուսակցության փաստացի ղեկավարի:
Միանգամից ասեմ, որ հայ-ռուսական հարաբերությունների մասին իմ տեսակետը հայտնել եմ 2014 թվականին գրված Անվտանգություն vs ապագա՞ հոդվածում, ու եթե Ձեր օգնականները գայթակղություն ունենան նամակս ներկայացնել որպես «հակառուսական», թող կարդան նաեւ այդ հոդվածը:
Ինչպես գիտեք, ապրիլի 23-ին ՀՀԿ առաջնորդ Սերժ Սարգսյանը հրաժարական տվեց Հայաստանի վարչապետի պաշտոնից, իսկ մի քանի օր անց կուսակցությունը հայտնեց, որ նոր ղեկավար է ընտրելու: ՀՀԿ առաջին փոխնախագահ, վարչապետի ներկայիս պաշտոնակատար Կարեն Կարապետյանը կուսակցությունը չի ղեկավարում: Դրա ապացույցն այն փաստն է, որ ՀՀԿ-ն նրան վարչապետի թեկնածու չառաջադրեց:
Մայիսի 1-ին Հայաստանի խորհրդարանում մի քանի ժամ շարունակ քննարկում էին «Ելք» դաշինքի կողմից վարչապետի թեկնածու առաջադրված Նիկոլ Փաշինյանի թեկնածությունը: Դրանից մեկ օր առաջ փաստացի համաձայնություն էր ձեռք բերվել, որ ՀՀԿ-ն չի խոչընդոտելու Փաշինյանի ընտրությանը:
Բայց մայիսի 1-ին ՀՀԿ շատ ներկայացուցիչներ իրենց ելույթներում պնդում էին, որ Փաշինյանի ընտրությունը անթույլատրելի է՝ ուղղակի, անուղղակի եւ այլ ակնարկներ անելով Ձեր ղեկավարած երկրի հասցեին: Չգիտեմ, դա անում էին սեփական նախաձեռնությամբ, թե՞ «խորհուրդ» էին ստացել Ձեզանից եւ Ձեր օգնականներից: Ամեն դեպքում, ուզեք թե չուզեք, երեկ հենց Դուք էիք ՀՀԿ իրական առաջնորդի դերում:
Քանի որ այդպես է ստացվել, եկեք անկեղծ լինենք ու խոստովանենք, որ երբեք լիովին չեք վստահել ՀՀԿ առաջնորդ Սերժ Սարգսյանին: Առաջին ճաքը ձեր հարաբերություններում առաջացավ նրանից հետո, երբ նա 2008 թվականի Վրաստանի պատերազմից հետո մի քանի ամիս անց Միխայիլ Սաակաշվիլիին Պատվո շքանշան շնորհեց: Այդ մասին շատերը գիտեին, բայց բարձրաձայն չէին ասում: Հետո Եվրամիության հետ Ասոցացման համաձայնագրի հետ կապված հայտնի պատմությունն էր, երբ Սերժ Սարգսյանը մեկ օրում շրջադարձ կատարեց եւ հայտարարեց Եվրասիական միությանը Հայաստանի միանալու մասին:
Հավատացեք, մայիսի 1-ին խորհրդարանում տեղի ունեցած քննարկումներից հետո հայ-ռուսական հարաբերությունների զարգացման անկեղծ կողմնակիցների թիվը ոչ թե ավելացավ, այլ պակասեց: Եվ հակառակը, ոչ թե պակասեց, այլ ավելացավ այն մարդկանց թիվը, որոնք հարց են տալիս՝արդյո՞ք ռազմա-տիեզերական ուժեր ունեցող Ռուսաստանը կարող էր տեղյակ չլինեն 2016 թվականի ապրիլին Ադրբեջանի նախապատրաստվող հարձակման մասին:
ՀՀԿ-ն իր այսօրվա վիճակով կենսունակ չէ, եւ անգամ Դուք չեք կարող նրան նոր շունչ հաղորդել: Դա կարող է ինքնուրույն անել միայն ՀՀԿ-ն, ընդունելով եւ վերլուծելով սխալները, նոր առաջնորդ գտնելով եւ զրոյից սկսելով: Այնքան ռուսաստանյան եւ գլոբալ հոգսեր ունեք, Ձեր ժամանակը ՀՀԿ-ի վրա մի վատնեք:
Հարգելի Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ,
Ժամանակին ծանոթներիցս մեկը հետաքրքիր բան ասաց. «Հայերն, երեւի, միակ ժողովուրդն են աշխարհում, որոնք ռուսներին իռացիոնալ են սիրում»: Եկեք բոլորս միասին փորձենք անել այնպես, որ այդ երանգը մեր հարաբերություններում պահպանվի:
Արա Թադեւոսյանը Մեդիամաքսի տնօրենն է:
Կարծիքներ
Հարգելի այցելուներ, այստեղ դուք կարող եք տեղադրել ձեր կարծիքը տվյալ նյութի վերաբերյալ` օգտագործելուվ Facebook-ի ձեր account-ը: Խնդրում ենք լինել կոռեկտ եւ հետեւել մեր պարզ կանոներին. արգելվում է տեղադրել թեմային չվերաբերող մեկնաբանություններ, գովազդային նյութեր, վիրավորանքներ եւ հայհոյանքներ: Խմբագրությունն իրավունք է վերապահում ջնջել մեկնաբանությունները` նշված կանոնները խախտելու դեպքում: